به نام خدای حسین...

قلبم تبل میزند... چشمانم می بارد... زبانم ناله می کند... دستهایم به سرو سینه می کوبد...

باز این چه شورش است که در خلق آدم است...باز این چه نوحه و چه عزاو چه ماتم است... آری محرم آمد ... با همه غمهایش... باهمه اشک هایش...با همه دلتنگی هایش...

آری محرم آمد...آمد که باز دری برای توبه بازگردد... آمد که اگر شب اول قبر دو ملک پرسیدند که با عمرت چه کردی ؟؟؟ بگوییم "یک عمر نوکری حسین...

محرم آمد ... آمد که بدانیم ارزنماز چیست...آمد که بدانیم از خود بگذریم و عباس گونه زندگی کنیم...آمد که بدانیم صبور باشیم...آری صبور مانند زینب...

محرم آمد... وما گرچه گنه کاریم اما ...اما خون شیعه در رگ هایمان است...

پس ای مسلمانان وای شیعیان یک ماه رابه احترام مولا گناه نکنیم..